ประวัติอาหารพร้อมรับประทาน

การปันส่วนพร้อมรับประทานที่เก่าแก่ที่สุดคือเสบียงที่ทหารนำติดตัวไปรับประทานในสนามรบ การปันส่วนพร้อมรับประทานปรากฏขึ้นครั้งแรกในสมัยนโปเลียน และในตอนแรกพวกเขาถูกบรรจุกระป๋อง มีความหลากหลายและมีรสชาติปานกลาง
การปันส่วนพร้อมรับประทานเปลี่ยนแปลงไปมากตามการพัฒนาของเวลาและเทคโนโลยี
ความหลากหลายแรกนั้นหลากหลายเช่นบิสกิตพลังงานสูง, อาหารกระป๋อง, MREฯลฯ ชุดทหาร MRE เช่น มีเห็ดกับเนื้อสับ หมี่ขาว ข้าวผัด เนื้อซอส แถบพลังงาน เครื่องดื่มผงสำเร็จรูป หมากฝรั่ง ช็อคโกแลต แตงกวากรอบหวาน กะหล่ำปลีเผ็ด บลูเบอร์รี่แห้งหรือมะม่วง . ให้พลังงานสูง คุณค่าทางโภชนาการ รสชาติเข้มข้น
วิธีการบรรจุหีบห่อที่สองยังได้รับการปรับปรุงอย่างต่อเนื่อง จากวิธีการบรรจุกระป๋องก่อนหน้านี้จนถึงถุงบรรจุภัณฑ์ที่มีความยืดหยุ่นในปัจจุบัน การบรรจุกระป๋องเป็นเทคนิคการถนอมอาหารที่ใช้กันทั่วไปมากว่า 100 ปี หลักการพื้นฐานของการบรรจุกระป๋องนั้นง่ายมาก ปรุงอาหารในโถเพื่อฆ่าเชื้อแบคทีเรียทั้งหมดในโถ จากนั้นปิดฝาขวด (ไม่ว่าจะก่อนหรือหลังทำอาหาร) เพื่อป้องกันไม่ให้แบคทีเรียใหม่เข้ามา ถุงบรรจุภัณฑ์แบบยืดหยุ่นได้ของวันนี้มีเนื้อสัมผัสที่อ่อนนุ่ม ทำจากอลูมิเนียมฟอยล์อย่างหนาและพลาสติกหลายชั้น บรรจุภัณฑ์มีข้อดีสามประการเหนือกระป๋องโลหะทรงกระบอก: เบากว่าและยืดหยุ่นกว่า หมายความว่าสามารถทนต่อความเสียหายมากกว่าในป่า และมีลักษณะแบนราบ และสามารถพกพาได้ง่ายในกระเป๋าเป้หรือกระเป๋าเสื้อ รูปร่างแบนราบยังช่วยให้บรรจุภัณฑ์มีความได้เปรียบในการจัดการ ที่โรงงาน อาหารจะต้องบรรจุลงในถุง จากนั้นปิดผนึกและต้มเพื่อฆ่าเชื้อ เวลาที่ใช้ในการอุ่นอาหารจนถึงอุณหภูมิที่จำเป็นในการฆ่าเชื้อแบคทีเรียจะลดลงอย่างมาก ซึ่งมักจะทำให้ผลิตภัณฑ์มีรสชาติดีขึ้น

วิธีการให้ความร้อนที่สามเปลี่ยนไป ทหารทั้งหมดMREตอนนี้บรรจุด้วยเครื่องทำความร้อนแบบไม่มีตำหนิ เครื่องทำความร้อนไร้ตำหนิใช้ปฏิกิริยาเคมีอย่างง่ายเพื่อให้ความร้อนเพียงพอในการอุ่นอาหาร หลักการของเครื่องทำความร้อนแบบไม่มีเปลวไฟคือการใช้การออกซิเดชันของโลหะเพื่อสร้างความร้อน